Dzisiaj wstałam rano i ujrzałam słońce. Uwielbiam, gdy promienie słoneczne wpadają do tego pokoju i muskają mnie po twarzy swoim ciepłem. Pojawił się uśmiech. Tak znikąd. 

Poszłam do kuchni zrobić jajecznicę, nie dbając, ani o jej kaloryczność, ani o to, że dałam za dużo oliwy. Tak po prostu. 

Później usiadłam sobie z gazetą w ręku i czytałam , co jakiś czas wyglądając przez okno na słońce, które ostatnio tak rzadko się pojawia. Poczułam szczęście i spokój.

Po jakimś czasie doszłam do wniosku, że czas iść zrobić zakupy. Zgarnęłam siatkę, ubrałam kurtkę i wyszłam. Kiedy dotarłam do sklepu właściwie nie wiedziałam, co chcę kupić. Przechadzałam się między półkami i wkładałam do koszyka, to co "może mi się przydać". Bez sprawdzania etykietek, bez oglądania produktów oraz wychodzenia z pustymi rękoma. 

W drodze powrotnej na moim telefonie włączył się utwór, którego słuchałam w ostatnie dni przed chorobą. Kojarzył się ze słońcem, z wakacjami, z beztroską i zdrowiem. Uśmiechnąłem się do siebie, bo teraz znowu do mnie pasował.

To będą pierwsze wakacje od 3 lat podczas których nie będę ważyć truskawek z ogrodu przed ich zjedzeniem. Pierwsze wakacje podczas których nie będę powstrzymywać się przed chęcią zjedzenia nieplanowanych lodów. Pierwsze wakacje podczas których pójście na grilla wieczorem i zjedzenie tam czegoś nie będzie żadnym wyzwaniem. To będzie okres, kiedy nie będę miała wyrzutów sumienia związanych z tym, że SIEDZĘ czytając książkę, że leżę opalając się, że nie "muszę" ćwiczyć codziennie i starać się spalić "nadprogramowych" kalorii.

Warto było przez to przejść. Wyzdrowieć. Pokonać to. Płakać nad obiadem, gdy za późno wstałam, musiałam zjeść wszystkie trzy planowane posiłki w ciągu godziny i czułam jakby brzuch miał mi eksplodować. Warto było również płakać nad tortillą z McDonald's, ponieważ była "za tłusta". 

Wyrzuty sumienia, kłótnie z rodziną, jedzenie pierwszej kostki czekolady przed czterdzieści minut, picie Nutri Drinków, ciągłe uczucie beznadziejności. No cóż. Nadal było warto.

Dopiero teraz tak naprawdę doceniam małe rzeczy i oczywiście to, że wyzdrowiałam CAŁKOWICIE, pomimo tego, że przy długości okresu trwania choroby szanse na to nie były duże. Jestem wdzięczna za to, że żyję. 

A tutaj coś pozytywnego (musiałam się naszukać, bo normalnie słucham rocka :D)

(Refren: Since you been gone I can breathe for the first time wygrywa wszystko :D